توانایی گونه های توت سفید (Morus alba) و سپیدار (Populus alba) در تثبیت و برداشت فلزات سنگین

امروزه آلودگی خاک به فلزات سنگین در نتیجه فعالیت‌های بشر یکی از مشکلات جدی محیط زیست محسوب می‌شود.گیاه پالایی فنی است که در آن از گیاهان برای جذب آلاینده‌ها استفاده شده و می‌تواند بطور بالقوه برای احیای خاک‌های آلوده به فلزات سنگین بکار رود. این مطالعه به منظور بررسی توانایی برداشت و تثبیت گیاهی دو گونه توت سفید (Morus alba) و سپیدار (Populus alba) انجام یافته است. بدین منظور، غلظت‌های 40، 80 و 160 میلی‌گرم بر کیلوگرم کادمیوم، 60، 120 و 240 میلی‌گرم بر کیلوگرم کروم و 120، 240 و 480 میلی‌گرم بر کیلوگرم نیکل به خاک اضافه شده و بعد از سپری شدن یک فصل رویش، از ریشه، ساقه، برگ و خاک مربوط به هر گلدان به منظور تعیین مقدار کل فلزات سنگین موجود در آنها، نمونه‌گیری شد. نتایج حاصل از محاسبه ضریب تجمع زیستی و فاکتور انتقال نشان داد که، هیچ یک از این دو گونه برای تثبیت گیاهی کادمیوم، کروم و نیکل با داشتن ضریب تجمع زیستی ریشه کوچک‌تر از یک و فاکتور انتقال بزرگ‌تر از یک مناسب نبودند. از طرفی سپیدار با دارا بودن ضریب تجمع زیستی اندام‌های هوایی بزرگ‌تر از یک در کلیه تیمارهای مورد بررسی کادمیوم و 240 و 480 میلی‌گرم بر کیلوگرم نیکل و همچنین توت سفید با داشتن مقدار بیشتر از یک این پارامتر در تمامی تیمارهای مورد مطالعه نیکل، برای برداشت عناصر مذکور مناسب هستند.